22 yaş

neredeyse beş sene geçmiş üzerinden, hatırladığım tek şey üniversite sınavına hazırlanıyordum muhtemelen. kıymetini bilin güzelim yaşlarınızın. :)

Hatırlayamadığım kadar uzun zaman önceye aitmiş gibi duran yaş. Ben biraz yıprandım yaşarken. Yıpranmamda çevresel ve toplumsal koşulların payından çok şahsımın payı olduğunu, maalesef, inkar edemeyeceğim. Ancak her ne sebeple olursa olsun şu an olduğum zaman dilimiyle o zamanlar arasında asırlar varmış gibi hissediyorum. Şu anki aklımla o zamana geri dönmek ister miydim? Hatalarımı, etrafımdakilerin hatasını düzeltebilmek, o an kullandığım ve olayların seyrini berbat eden kelimeyi ağzımda tutabilmek, biriyle tartışırken o an aklıma gelmeyen cümleyi söyleyebilmek güzel olur muydu? Belki de olurdu ama ben yine de istemezdim. İyi veya kötü, olduğum yeri yaptığım ve yapmadığım şeylere borçluyum. Madem bir şeylerin farkındayım, o zaman kötüyse değiştirmek, iyiyse korumak elimde olsa gerek. Şikayetlenmenin, mızmızlanmanın çok bir anlamı yok. Yine de yaşlı bir adam moduyla bu yaştaki arkadaşlarıma kısmi bir öğüt vermeden geçemiciim. Ne de olsa yaşlılığın en bilindik itemidir öğüt vermek. Naçizane, sizin olmayan şeylere değil elinizdekilere odaklanmaya çalışın. Mutsuzluk çağındayız, herkes mutsuz ve herkes kendisinin olmayan şeyler yüzünden mutsuz. Kendinizi bu kervana kaptırmayın. Bizden geçti, bari siz yapmayın.

Bugün içinde bulunduğum yaştır. Kendini ne büyük hissettirir ne küçük. Sanki 21'in aynısı gibi gelir ama değildir. Hiç büyümüyormuş gibi gelir ama büyümeye devam edersin. Yumruğunu sıksan sanki çok şeyler değiştirebileceksin gibi gelir ama o yumruğu hiçbir yere karşı sallayamazsın. Hayatını kökten değiştirecek kararlar almak için güzel yaştır. Fakat muhtemelen o kararları alacak iraden yoktur. Kalıp deveyi güdemezsin, çekip bu diyarlardan gidemezsin.

Umutla girdiğim fakat beni hayal kırıklıklarına uğratan, yakında vedalaşacak olduğum yaşım. En çok hangi yaşında büyüdün diye sorsalar 22 yaşında derdim.Ne kendinizi küçük hissedebiliyorsunuz ne de büyüdüğünüzü kavrayabiliyorsunuz.Size ait sorumluluklarınız var fakat bu sorumlulukları kaldırabilecek yaşta mısınız bilmiyorsunuz. Hele okul bitmişse kendinizi bir hayat kurma telaşı içinde buluyorsunuz. Etrafınızdaki insanlar sizden bir şeyler beklemeye başlıyor. O beklentileri karşılayım derken büyümek zorunda kalıyorsunuz. Hata yapa yapa öğreniyor, büyüyorsunuz. Çocuksu düşünceler , iyi niyetler zamanla kendini düşünmeye dönüşüyor. Kabullenseniz de kabullenmeseniz de tek kurtarıcınız kendiniz olduğunu anlıyorsunuz.

bir pastanın ya da bir yemeğin ya da bir içeçeğin, meyvenin adı her neyse onun özü olur böyle ağzında patlar tadı sarhoş eder, işte 22 yaşta bana göre bir insanın ömrünün o özüdür. Yaşların en kralıdır. yaşın dibidir dibi.

Bu yaşım bana yolda bırakılmayı öğretti. Tüm arkadaşlarım tek tek hayatımdan çıktı. Güvendiğim her şey bitti. İnsanlara güvenmemeyi de öğrendim, dert anlatmamam gerektiğini de. Tek iyi yanıysa bir dost edindim. Yakında 22 yaşım bitecek ben hiç bir yaşımda bu kadar yıpranmamıştım.

Yeni adım attığım yaştır. Kendisine dair hiçbir beklentim yoktu ama mesleki ingilizce dersini geçersem süper olur. Bu yaşımın ilk günü müthiş bir hayal kırıklığı yaşamıştım ve onu ömür boyu hatırlarım muhtemelen. Ama geri kalan günlerde o kırıklığı onaracak şekilde olmasa da yüzümü gülümsetecek şekilde yaptı kıyağını. İçime doğdu, güzel geçecek bu yaşım. Hayatımın en kötü senesi bu sene değildi. Ama 21 yaşımın son ayları hariç pek iç açıcı yanı da yoktu. 22 yaşım daha da büyümeye adım attığım bir yaş olacak. Güzel şeyler beni bekliyordur umarım.

hee girdim işte. 22. tamam. girdim işte noldu. girdim bitti tamam. hığğğ

Yarısına geldiğim halde hiçbir farklılık hissettirmiyor. Aksine zaman geçtikçe almam gereken sorumlulukları hatırlatıyor. Üstüme daha fazla yük bindiriyor. Edit: imla

Bitti bitecek olan yaşım. Diplerini sıyırıyorum. 22 yaşıma girdikten 3 hafta sonra girdiğim entryde (#4041651) bu yaşımın güzel geçeceğini düşünmüşüm. :) Ruhsal sıkıntılar yüzünden 37 kiloya kadar düştüğüm bir yaş oldu. Mezun oldum, yaşadığım şeyler beni büyüttü ve epey de güvenimi sarstı. Ama gülümseyerek anacağım ve muhtemelen herkese anlatacağım anılara da yer açtı. Ben güzel anıları toplayıp, kulağımdaki küpeler ile yeni yaşıma doğru yola koyulayım. En son bir çekmeceleri, sağı solu karıştırayım belki güzel şeyler kalmıştır. Yine de her şeye rağmen hayatımın en kötü yaşı değildi, buna da şükür.

Yazdan itibaren kendisiyle tanışıyoruz. Diğer yaşlarım neyse de bu nedense ayrı bir yaşlı, bir şeylere geç kalmış gibi hissettirdi.

Hem 'amaaan daha çok gencim istediğim her seyi yapacak vaktim var' diye düşündürüyor hem de 'oha ne ara 22 oldum acilen bi şeyler yapmam lazım zaman geçiyor' diye düşündürüyor. Garip bi yaş. Hele ki yaşıtlarınızdan biri evlenmis veya meslek sahibi olmus ama siz hala okuyorsanız geç kalmışlık hissi daha da bastırıyor.

Nasıl geçti habersiz, o güzelim yıllarım. Harbi onca sene nasıl geçti?

Çok az kaldı 22. yaşıma. Umarım 21 de yüzleştiğim gibi hayatımın korkusuyla yüzleşmem ve istediğim şeyin olduğu bir yaş olur.

Asosyal sözlüğe henüz 17 yaşındayken yazmaya başlamıştım ve uzun süredir buralarda yoktum. 22 yaşımın son demlerinde geri döndüm:) eski entryler biraz duygulandırdı ah gençliğim...